ROZDZIAŁ 6

*Jules*

Od wyjazdu chłopaków minął już tydzień. Nie gadałam od tamtego czasu ze znajomymi. Siedziałam sama albo we własnym pokoju, albo w parku gdzie często przychodziłam z chłopakami. Tego dnia robiłam dokładnie to samo. Ze słuchawkami w uszach z samego rana usiadłam za krzakami. W tle leciała piosenka chłopaków. To jedyne co zostało mi po nich. Nagle mój telefon zadzwonił. Calum. To Calum. Na mojej twarzy natychmiast pojawił sie uśmiech. 

-Calum!-krzyknelam kiedy tylko odebrałam. 

-Jules! Jak sie cieszę że słyszę twój głos-powiedział równie zadowolony jak ja. 

-Jak tam trasa?-spytałam.

-Okej. Jestesmy teraz w Waszyngtonie, ale bez ciebie jest nudno- oznajmił smutnie.

*Calum* 

-Chcielibyśmy żebyś tu była...Ja bym chciał- zawahałem sie. 

-A jak u Ciebie? Jak w szkole?- spytałem żeby jak najszybciej zmienić temat. 

-Nie chodzę do szkoły...-wydukała. 

-Jak to?- dlaczego ona wagarowała?! Co sie działo?!

-To mało istotne...

-Muszę już kończyć. Zaraz zaczynamy koncert. Odezwę sie wieczorem- pożegnałem sie. 

*Luke* 

Calum od tygodnia chodził przygnębiony i jakiś taki niedostępny. Był załamany... Wszyscy tesknilśmy za Jules, ale nie tak, on to przeżywał najbardziej i najciężej z nas. Pomimo tego że wiedział że ona jest w innym stanie ciąże szukał jej w tłumie fanek. Nigdy jej nie znalazł. 

*Calum*

Mijały miesiące a przed oczami miałem ją płaczącą, mocny makijaż spływający po jej twarzy. Ten obraz był dla mnie prawdziwą udręką. Wtedy wracało uczucie łamiącego sie tak jak w dzień wyjazdu. 

*Ashton*

-Musimy coś z tym zrobić-powiedziałem. 

-Nie zniosę już dłużej widoku przygnębionego Cal'a-dodał załamany Mike. 

-Msn pomysł-oznajmił Luke i zaczął opowiadać nam swój plan. 

-Genialne! Jesteś geniuszem pingwinku!-krzyknelusmy z Mike'iem w tej samej chwili. 

-Już do niej dzwonię- szybko wyciagnakem telefon i wybrałem odpowiedni numer. 

*Jules*

-Halo?-odebrałam. Numer sie nie wyświetlał. 

-Jules? O jak dobrze ze odebrałaś, to ważne-powiedział przejęty Ash. 

-Coś sie stało?- byłam przestraszona. 

-Pamiętasz to co dał ci Luke w dniu wyjazdu?- spytał. Dokładnie wiedziałam o co mu chodzi. 

-Może czas tego użyć?- wywnioskowałam, że to nie byli pytanie tylko bardziej stwierdzenie. Miał racje, nie chce czekać kolejnego miesiąca. To byłoby za trudne. 

-Dozobaczenia Ashtob- byłam pewna co mam robić. 

-Udało sie- usłyszałam język przyjaciela zanim sie rozłączył. Natychmiast pobiegłam do domu. Musiałam sie przygotować.